İnsanlar 2’ye ya da 3’e ayrılmaz. İnsanlar birçok çeşittir. Bunların sayısına kimse yetişemez. Hayat devam ettikçe tanıdığımız insanların çeşidi artmaya devam eder. Bunların bazıları bizi iyi bazıları da bizi kötü etkiler. Ama önemli olan şey bizi kötü etkileyen insanlardan sonra “keşke” demeden ders çıkarıp yolumuza devam etmek. Belki yine aynı hataları yapacağız ve aynı şekilde üzüleceğiz ama unutmamalıyız ki günün birinde artık o hataları yapmayacağız yani akıllanmış olacağız.
Hayat su gibi akıp gidiyor. Bize düşen şey köşemize çekilip sessiz kalmak değil. Hayata atılmak, girişimci olmak, istediğimiz şeyleri yapabilmek, içimizde ukte kalan şeyleri gerçekleştirmek. Biz köşemize çekildikçe bize kalanlar ‘can sıkıntısı, bunalım, depresyon’ gibi kötü şeyler. Ama hayat böyle kötü duygularla vakit geçirmek için çok kısa. O yüzden şimdi kalkıyorsun. En sevdiğin kıyafetleri giyiniyorsun ve dışarı çıkıyorsun. Son ses müzikle havanın tadını çıkarıyorsun. Yanına birilerini almana da gerek yok. Çünkü sen, sana yetersin zaten. Başkalarına ihtiyacın yok. Asıl onların sana ihtiyacı var. Sen, harika bir insansın. Kendinin değerini bil ve kendi kendine yetebileceğini de unutma.
